Ellen-de; ontwikkeld in ontwikkeling

16 dagen om te updaten en een heuleboel te vertellen: samenvatten is natuurlijk geen optie (en het opdelen in meer verslagen natuurlijk ook niet), dus: succes met lezen!

13-05: Ik bezoek een hindoe-tempel en een oud paleis (wát een oppervlakte), waar ik het geluk heb traditionele dans te mogen zien! Kinderen beginnen er al jong mee, maar het ziet er superleuk uit! Ik hobbel nog wat uurtjes over de lokale markt en stap daarna achterop de scooter met een paar dames richting foodfestival. Onderweg is er (wederom) een optocht en eenmaal op bestemming doe ik me weer veel te goed aan al het lekkers op de foodmarkt en 'geniet' ik van de vreemde dansen en livemuziek die avond!

14-05: Laten we deze dag eens verkeerd beginnen en zorgen dat dit zo lang mogelijk écht niet mijn dag blijft. Mijn oplader is gisteravond gestolen en een nieuwe blijkt toch lastiger vindbaar dan ik dacht.. Uiteindelijk vind ik een snoer en een plug (getest; werkt) en eenmaal terug bij het hostel, kom ik er achter dat mijn telefoon na een halfuur opladen nog steeds op 1% staat. Oké, andere plug, nieuwe draad. This messes up my phone.. Die doet op deze manier helemaal niks meer. Ik loop boos terug, vraag mijn geld terug en vind na 2 uur zoeken een nieuwe. Terug in het hostel, blijkt de plaats waar ik vandaag naartoe wou gaan, immens veel duurder te zijn dan ik dacht, wat maakt dat ik mijn verblijf hier maar met een dag verleng en morgen naar een andere plaats ga. Ik merk dat mijn wederom nieuwe oplader al kapot is (echt top) en kom er ook nog achter dat mijn 3e vlucht naar de Filipijnen verkeerd is geboekt. Natuurlijk valt het internet uit als ik een half uur heb gewacht voor de online service van de vluchtmaatschappij en kan ik weer opnieuw beginnen. Mannmannmann, helemaal klaar mee. Ellen-de. Oké, uiteindelijk geregeld. Weer terug om die vervloekte oplader om te ruilen en omdat ik nog niet chagrijnig genoeg was, word ik ook nog gebeten door een grote mier. Dat doet best veel pijn.. Pfff, genoeg ellende voor een dag en alles geregeld: tijd voor de laatste avond foodfestival met de Australiër en een Dutchie, waar de livemuziek echt geweldig is vanavond (evenals het eten).

15-05: Na flink wat geklier in de ochtend bezoek ik toch nog even snel de markt voor ik ga! Of althans... Het kost me uiteindelijk de hele middag om een (goedkope) taxi te krijgen. Eenmaal in 't hostel ga ik eten met een groep smakkende lui (echt zó mijn ding) en omdat iedereen om 8 uur al gaat slapen, ga ik dan ook maar op tijd naar bed.

16-05: Ik ga ontbijten met een Duitse en daarna is het: WOMAN ON A MISSION! Ondergoed vinden!! Na even zoeken vind ik 2 kleine shopping malls (10 winkels), waar ik dus nooit ga slagen. Goed verhaal weer. Ik heb wel zin in wat beweging en aangezien er verder toch niks te doen is, besluit ik op 't strand een surfles te nemen. Het is zwaar, maar het gaat me (op een paar keer zeewater happen na), best goed af. Had niet verwacht dat ik het zó tof zou vinden!! Na flink wat keren vallen en opstaan, kapotte knieën, armen en pijnlijke ribben, ga ik nog even knockout op mijn handdoekje tussen de zandkorrels, voordat ik ga eten met lui uit het hostel.

17-05: Voordat ik uitcheck om naar de volgende plaats te reizen, besluit ik toch nog even de 'surfchick' in mij los te laten. Alles doet nog zeer, maar daar gaan we! Volgende les! I.p.v 1 uur, krijg ik 2 uur les, dus da's een flink slopende workout, niet alleen voor m'n spieren, maar ook voor mijn huid (speaking of; waar is die eigenlijk?) en ribben, maar alsnog: tof! Lekkah!
Als ik arriveer in mijn volgende hostel, worden mijn plannen al snel vervangen door slaap. Ellie 100% out! 's Avonds ga ik met een groep Engelsen/Duitsers eten en daarna door naar lokale bars, waar ik vrees voor iedereens welbevinden als ik me aan de biljart waag (dat is gevaarlijk) en het succes uiteindelijk vier met een waterpijp, heerlijk! Topavond!

18-05: Oké, nu wel echt: shoptijd! Bij de H&M word ik tot 2 keer toe voorgelogen door de verkoopster, maar ik slaag er toch in mijn missie te voltooien: ONDERGOED! Na even rondslenteren en een paar keer op goed geluk de weg over te zijn gestoken, gaan we naar het strand. Aangezien elke ademhaling en stap me toch al pijn doen, huur ik een surfboard en ga ik er weer op uit! Het peddelen en draaien gaat al veel beter, maar er zijn maar een paar golven om te pakken en daarbij heb ik door 't koppen van de golven een beste partij hoofdpijn. Jammerjoh! Alle huid op mijn knieën is nu wel echt definitief verdwenen en mijn ribben zijn beurs; goed getraind! Enzo.
's Avonds ga ik met de Engelsen en een stel Duitsers eten in Skygarden (all you can eat lopend buffet) en na een waterpijp maken we flink wat dansjes; heerlijk! De 3 jongens knuffelen de nacht allemaal met de wc en ik lekker met mijn kussen en deken.

19-05: Check-out, afscheid en op naar de Filipijnen!

20-05: Het is stervenskoud op het vliegveld en ik moet 5 uur wachten op mijn volgende vlucht... Eenmaal aangekomen is er iets vreemds aan de weg en voordat ik bij de chauffeur op schoot stap, realiseer ik me dat hier aan de 'verkeerde' kant van de weg gereden wordt; rechts. Da's weer even wennen! Om 08:30 kom ik aan in mijn hostel en mijn eerste indruk van de Fili's: armoedig, vies en toch mooi. Het verschil tussen arm en rijk is enorm, er zijn veel cottages, er ligt veel vuilnis (met stank) op straat en veel bussen hadden 20 jaar geleden al van de weg gehaald moeten worden, maar toch; wel ontwikkeld! Ik update van alles en breng de dag vooral door in mijn hostel, alvorens ik de perfecte curry/BBQ plaats opzoek voor mijn diner!

21-05: Een reisgroene Fransman vraagt of hij met me mee kan richting busterminal en lijkt enorme moeite te hebben mij te geloven op wat ik zeg door alles aan iedereen 3 keer na te vragen. Maargoed, op naar Oslob! Na een paar uur flink moeite te hebben gehad mijn maaginhoud binnen te houden met al dat gestuiter, stap ik samen met een Engelse uit in hartje 'centrum' (3 winkels en 2 eettentjes). Het uitzicht in ons hostel is fenomenaal en we gaan samen op pad om te kijken of we iets met walvishaaien kunnen boeken. 10 km verder is 'the place to be', maar niets te boeken. Na een heerlijke pizza gaan we terug en brengen we de avond door met ons uitzicht.

22-04: 05:00 uur. Goe-de-morgen. *zucht*. Ik ga met Faye richting whaleshark point en voor ik 't weet, heb ik de snorkel al in mijn mond en lig ik naar enorme walvishaaien te staren! Indrukwekkend groot (en dichtbij), absoluut! Toch jammer dat ze gevoerd worden... Er komt een kolos van een walvishaai op me af gezwommen en gezien de paar cm afstand en een bek waar ik wel in kan verdwijnen, was dat toch wel even spannend, maar supervet!!
We bereiden ons voor en zijn praktisch de rest van de dag onderweg naar Moalboal.

WOAHH! Een énorm zwembad bij het hostel!! (Ik dacht dat de Filipijnen erg basic waren??) Hoppatee! Ik maak een mooie plons en we genieten samen van deze luxe! 's Avonds besluiten we lopend naar het drukkere deel te gaan en dat is 4 km (lees: 5,5 km) lopen. Onderweg zwaaien alle locals met een brede lach naar ons en komen de kindjes soms zelfs een highfive halen. Superlief! We voelen ons ontzettend welkom en ik kan wel huilen van geluk.
Het restaurant aan zee (prachtig uitzicht) kan ons helaas niet serveren omdat ze, jaja, een reservering van 12 personen hebben en daarom haal ik mijn perfecte curry lekker ergens anders. Terug bij 't hostel, besluiten we net voor bedtijd nog dat we morgen gaan canyoneering (zo schrijf je dat) trusten!

23-05: De uitzichten onderweg zijn prachtig en na de veiligheidsbriefing ('listen to your tourguide') en een wederom levensgevaarlijke motortocht over los zand, hiken we nog een uurtje en kan het avontuur beginnen! De omgeving is bijna te mooi om waar te zijn: het water is kraakhelder, de grotten prachtig en de watervallen... Uitdagend! Daar gaan we vanaf springen! We beginnen meteen met een sprong; supertof!! Onze weg gaat door stroompjes, over gladde stenen, door rotsen, kleine watervalletjes en hoge rotsen en ik vind 't geweldig!! Een van de hogere sprongen vind ik (met mijn stuntniveau) toch wat spannend, maar nadat ik Faye (1,55 m) zie springen, is het voor mij ook geen probleem meer! De hoge sprongen geven een enorme adrenaline-kick en ik geniet van elke seconde! Echter, ergens onderweg gaat er iets blijkbaar mis (het kan ook niet anders) en heb ik een aantal spieren in mijn rug en schouders verrekt.. ofzo..
Ellen-de. Mijn nek kan ik al gauw nauwelijks meer bewegen, maar ik ga toch lekker door. De tourguide probeert me te helpen en trekt hierbij bijna mijn arm van mijn romp, wat mijn klachten niet bepaald verminderd (bedankt).. De laatste sprong is 14 m hoog en het is zó mooi! We zwemmen nog even bij een waterval en op advies ga ik naderhand (dan maar) naar een masseur. Ik vraag of ze mijn nek en rug los kunnen masseren omdat het pijn doet en dat begrijpen ze volkomen! De masseur begint mijn voeten te masseren (euhm...) en als ik hem zeg de juiste, pijnlijke spier in mijn rug te hebben gevonden, zegt hij 'oh' en begint met een ander rugdeel. Hé, bedankt he... Absoluut een uur van mijn leven dat ik nooit meer terug krijg. Bij 't hostel martelt Faye de knopen in mijn rug nog even en dat maakt dat ik mijn nek al wat beter kan bewegen. We zoeken na het eten de bar op, waar het erg gezellig is!

24-05: Als ik wakker word, ligt er een lief afscheidsbriefje van Faye op mijn backpack en dat maakt me happy. Ik hang de dag wat rond bij het zwembad, ontmoet wat Engelsen en ga zelf op pad voor eten. Alleen is toch nooit alleen. Ik neem een motortaxi terug en onderweg rijdt mijn chauffeur een straathond aan. Flink schrikken en best intens, maar gelukkig; eind goed, al goed...

25-05: Mijn rug en nek doen nog zeer, maar het gaat al stukken beter. Na flink treuzelen pak ik mijn backpack en na een paar bussen, boten en tuktuks, ga ik met een aantal lui naar een BBQ tent en daarna naar een bar; gezellig! Morgen gaan we met z'n allen het eiland rond en ik ga (like bijna always) slapeloos slapen.

26-05: Blijkbaar ben ik de chauffeur vandaag en omdat de wegen goed zijn en er weinig verkeer is, vind ik dat geen probleem. We zijn met zijn 8en en na een flink uur scooteren in de zon, komen we aan bij het strand waar je kunt cliffjumpen. Natuurlijk laat ik deze kans niet aan me voorbij gaan en spring ik van 11 m hoogte het prachtige zeewater tegemoet! De 2e keer heb ik mijn 'fearless' mode aan en maak ik een radslag; kicken!
Echter draai ik door de snelheid verkeerd en land ik op mijn nek/schouders en klappen mijn benen plat op het water. Eenmaal uit het water, heb ik een branderig gevoel in mijn benen en later kom ik er achter dat ik een énorme bloeduitstorting op mijn onderbeen heb. Freaky.
We scooteren verder, knuffelen een schattige puppy en rijden de berg op. Alle locals roepen al zwaaiend 'Welcome in our village!!' als we voorbij rijden en we komen uit bij echt prachtige uitzichten en een viewpoint over het hele eiland; wauwie!! (het meisje dat bij mij achterop zat, zou me alle foto's/video's van vandaag sturen, maar was bij terugkomst ineens met de noorderzon vertrokken..)
's Avonds gaan we samen eten en daarna naar een local party, waar weer genoeg dansjes gemaakt worden!

27-05: Ik merk dat ik enorm moe ben en mezelf (al wel langer) in de weg loop. Mijn rug, been en nek doen enorm zeer en na het ontbijt ga ik weer plat. Ik besluit de komende 2 dagen rust op te zoeken in een privékamer: me-time. Wáuw! Wát een uitzicht weer! Prachtig! Mijn benen zijn op z'n zachtst gezegd blauw, evenals mijn schouders, nek en rechterarm. Mijn arm en rug zijn daarbij ook beurs en door het klimaat heb ik een aantal ontstekingen die niet weggaan. Ik ben moe, hang de hele dag op bed en ga op tijd slapen; tijd voor herstel!

Een heleboel (onderwater) foto's en video's blijf ik jullie verschuldigd, aangezien ik mijn camera nergens kan uploaden, maar hier wederom de link naar de overige foto's: https://www.facebook.com/groups/212105775973959/