Als een vis in het water

De laatste 3 weken van mijn reis: niet samengevat in een lang verhaal, waarin ik veel in het water te vinden ben! Dat is de enige samenvatting die er is! Succes met het lezen van mijn laatste avontuur (voor nu dan..)! Ik ben niet meer blauw en half gewond en probeer mijn onhandigheid een klein beetje te managen voor ik naar huis ga!

28-05: Oeh, kijk aan! Er staat iets op het menu wat ik echt enorm heb gemist: salami op brood! Doe mij die maar, of nee, doe er toch maar 2! OMNOMNOM! Een Schot vergezeld me en probeert alles beter te weten, maar tevergeefs. Na anderhalf uur kletsen en kansloos discussiëren, word ik nogal allergisch en zoek ik mijn eigen gezelschap (Netflix) weer op in mijn hotelkamer met uitzicht. Rust!

29-05: Dagje reizen, terug naar Cebu. Ik arriveer er vrij laat, dus na een douche en wat rondstruinen ga ik lekker slapen. De tourguide van het canyoneering (woont in Cebu en zou me misschien een rondleiding geven), appt dat hij mijn mooie blauwe ogen mist en ik... lach me natuurlijk helemaal stuk!

30-05: OEHH! Laagjescake met verschillende smaken! Topontbijt (naast de gezonde salade natuurlijk;)). Ik ga te voet richting tempel en merk dat 2,5 km misschien best veel is na 3 dagen weinig beweging. Ohwell, ik neem géén motortaxi vandaag. De Chinese tempel is ontzettend mooi, ligt op een heuvel en geeft uitzicht over de stad; supermooi! Helaas mochten er van veel dingen geen foto's gemaakt worden en gezien de tijd die toch wel wat begint te dringen, loop ik terug. Ik bestel een taxi en op naar het vliegveld! De douanier probeert me te versieren en dat is, gezien de situatie, toch wel erg awkward. Vriendelijk lachen en doorlopen dus. In het vliegtuig staat de airco op standje 'vriezer' en er komt een damp uit, dat kan nooit gezond zijn. Volledig normaal, volgens de cabin crew... Ik arriveer om 8 uur in Puerto Princessa Airport waar ik, gezien de veiligheid, 't eerste transport naar El Nido wil nemen, wat toch verder is dan ik dacht (4 uur rijden). Ik boek een minivan en word opgehaald, maar ik ben de enige... We wachten op een 'reservering', maar na anderhalf uur wachten, veel rondrijden, een tweede kerel die instapt en zegt dat ze nog een derde gaan ophalen, word ik achterdochtig. Ik vraag of ik water kan halen, doe een melding bij de caissière over de situatie, probeer pap te sms-en en zorg dat ik mijn GPS aanheb. Terug in de bus, vraag ik ze het hemd van het lijf (volgens mij vonden ze me extreem vervelend) en sla ik alles op in mijn telefoon. Terug bij het vliegveld vraag ik of ik kan uitstappen en da's geen probleem. Oké. Ik check zelf of de vlucht 'waar we op wachten voor de reservering', daadwerkelijk vertraging heeft en dat klopt. Aangezien ze me niet volgen, stap ik weer in en THANK GOD! Er stappen uiteindelijk nog 4 toeristen in (waaronder 2 Duitsers waar t meteen mee klikt). PHOE! Top! We rijden nog wat rond, gaan langs de Mac en uiteindelijk vertrekken we rond 23:30 richting El Nido. De reis is bijzonder onaangenaam, dus slapen is geen optie. We arriveren om 03:00 uur in het hostel en slapen met zijn 3en de sterren van de hemel.. ofzo... uiteindelijk..

31-05: Omdat dit hostel zo goed beviel, gaan we na ons lekkere ontbijt aan zee op zoek naar een andere. Uiteindelijk vinden we een mooie 3-persoonskamer en na inchecken vertrekken we naar een prachtig uitzicht aan het strand (of andersom) met mini-kwalletjes. Lekker dagje! 's Avonds bezoeken we een bar en maken we nog wat dansjes bij een lokale bar. Super!

01-06: Ik heb natuurlijk geen oog dicht gedaan en na een beetje rondhangen (het weer was slecht), arriveert een 3e compagnon om team 'Duitsland' te versterken. We gaan nog even naar 't strand, gooien een balletje en wachten 'geduldig' eeuwen op ons eten voor we een drankje doen in de bar op een hopelijk goede nachtrust.

02-06: Ontbijt en op naar Nacpan Beach! Het is er prachtig, zeker het uur in een te krappe tuktuk waard, én: er is een floating bar! We zwemmen er met zijn vieren naartoe (vind ik spannend), drinken wat biertjes en hopen dat de bar niet zinkt of uit balans raakt als er meer mensen komen. We gaan in een lokaal restaurant eten en omdat het enorm regent, drinken we wat biertjes, wachtend op de 4e compagnon om meer bier mee te drinken.

03-06: De Duitsers checken uit om naar 't resort te gaan waar ze morgen een bruiloft hebben en ik blijf nog een nachtje in het hotel. Overdag ga ik alleen op zoek naar de benodigdheden voor de tour die me te wachten staat en hang ik een beetje rond. Om 5 uur woon ik de briefing voor de tour bij en zie ik de groep waar ik 5 dagen mee op pad ga. Top, zin in! Ik zoek de Duitsers nog even op op 't strand en omdat ik ineens érg moe ben (eindelijk), ga ik even slapen, kom ik een uur te laat voor het eten en ga ik (na het nemen van afscheid en pakken van mijn spullen) lekker slapen.

04-06: Ik pak mijn spullen en ga richting haven, waar ik toch wel heel nieuwsgierig ben naar wat me te wachten staat. We stappen op de boot en al snel varen we richting de eerste plekjes paradijs, waar ik er tijdens het snorkelen achter kom dat de koralen hier, de meest mooie koralen zijn die ik ooit heb gezien! Wauw! Het koraal is soms wel erg ondiep, dus we moeten goed oppassen! Na een enorm nauwe, scherpe grot in te zijn gegaan (dat was best eng, en uiteraard heb ik mezelf daar verwond) en een Secret Lagoon te hebben bezocht, gaan we richting basecamp en 'check ik in' in mijn open hutje met uitzicht en geniet ik van perfect eten (ik eet zelfs tonijn) en wat raadsels voor ik (niet) ga slapen.

05-06: Ik voel me niet helemaal fit en voel me ontzettend moe door de weinige slaap van afgelopen week/nacht. Het regent enorm, en na het pakken van onze spullen, gaan we de boot op en moeten we 2 uur door de regen en een ruige zee varen, zonder beschutting. Sommigen zijn authentiek aan het vissen en dat ziet er heel tof uit, maar ik ben doorweekt, heb het koud, ben extreem moe en kan nu nergens slapen. Proberen niet ziek te worden dus! We komen aan bij een eilandje en gelukkig is het weer verbeterd! Wahauw, wát een dondersmooie plek weer, onbeschrijflijk! Ik kijk en snorkel wat rond en na de lunch, ga ik even op reis naar een ver dromenland in een bamboohutje, waar ik 2 uur later weer van terug kom. De crew is in de palmbomen aan het klimmen om verse kokosnoten te plukken om te drinken, ik pak een paar zonnestraaltjes mee en voel me na de kokosnoot steeds slechter. Ik begin een beetje 'ziekjes' te worden en ga (na toch elke seconde te hebben genoten), per kayak ipv zwemskills terug naar de boot. Op naar basecamp! Het is er prachtig, het kamp is zelfvoorzienend en alles wordt gerecycled. We nemen met zijn allen een 'douche' uit een natural spring, met homemade zeep en shampoo, heerlijk! Na het klaarmaken van mijn prachtige hut en schamele bed, help ik in de open keuken voor we een enorm goed menu voorgeschoteld krijgen, al pas ik voor veel omdat ik me niet top voel en ga ik op tijd slapen. Ik moet wel mijn bed en klamboe vervangen omdat een gekko dacht dat dat zijn toilet was...

06-06: Na het ontbijt krijgen we een rondleiding over de TAO-farm en wordt ons uitgelegd wat de TAO-foundation allemaal voor de locals doet, en dat is echt veel!! Het is tijd om weer te gaan en ik haal nog even wat homemade kokosolie. Het weer is goed en onderweg geniet ik van de zon, perfecte eilanden en wederom bijna té mooie onderwaterwereld, al is er wel een sterke stroming vandaag. We spotten nog een krokodilvis en na weer een stukje varen, meren we aan op bestemming. Er is vandaag geen electriciteit beschikbaar en er zijn 4 emmertjes per persoon om te 'douchen'. Zo'n snelle douche heb ik nog nooit gehad! De zonsondergang is een van de mooisten die ik ooit heb gezien; zó veel kleuren, echt onbeschrijflijk! Het is genieten en 's avonds eet ik (jaja, ik) zelfs barracuda, omdat ik de topchefs vertrouw op hun kooktalent. Ik geniet nog wat verder en probeer op tijd te gaan slapen.

07-06: Ik word gewekt door de zonsopgang en besef dat we nog maar 2 dagen te gaan hebben... Waar is de tijd...? We bezoeken na een super snorkelsessie een lokaal dorpje, waar TAO veel voor doet. We kijken wat rond en donderjagen met 2 jochies, die de aandacht helemaal niet vervelend vinden. Op naar het laatste basecamp, dit keer niet aan het strand, maar tussen allemaal kleinere eilandjes aan het water. Het is verboden hier te zwemmen i.v.m giftige kwallen. Om deze reden is er een zwembad aan het water gebouwd, waar we dan ook gretig gebruik van maken! De zonsondergang is weer echt mooi en 's avonds wordt de karaokeset aangesloten op een generator, krijgen we een beatbox optreden van een van de crewleden en proberen een aantal (tevergeefs) de zuivere noten te halen.

08-06: Zonsopgang! De hanen op 't eiland laten je dit maar wat graag weten: mogguh! We chillen nog even in/naast het zwembad en water en de teamleider vist een giftige kwal uit het water. Poeh, freaky! Op de boot krijgen we ons laatste ontbijt met TAO en die bestaat vandaag uit verse kokosnoot met havermout, vers fruit naar keuze en honing; heerlijk!! Ik mag (vet stoer) mijn kokosnoot overboord gooien en we zetten koers naar het laatste, meest paradijselijke eiland ooit! Omdat de stroming te sterk is, moeten we onze snorkelsessie stoppen en hebben we een paar uur de tijd om op het eiland te zijn. Bountystrand, kraakhelder blauw water, 'luxe' bamboohutjes, lieve honden (die steeds als trotse kustwachten heen en weer lopen in de zee, om vissen te zoeken). Ik probeer een aantal keer over een gespannen lijn te lopen (slacklinen), probeer niet te verbranden en als het weer betrekt, hoop ik dat de bliksem het niet op mij heeft gemunt. We zien flink wat flying fish (grappig), en na het schuilen voor de bui, speel ik een potje beachvolley (natuurlijk in het winnende team) in de brandende zon. Na de boottocht is het tijd om afscheid te nemen en ik vind het toch echt wel heel jammer dat de tour er op zit! Super 5 dagen gehad! Ik neem met twee anderen een tuktuk 'into town' en na flink wat rondzoeken, boek ik toch maar een hotel online. Op weg er naartoe, hoor ik iemand mijn naam roepen. Ik kijk op, zie een bekend gezicht (waarschijnlijk van de TAO-tour), zwaai en loop verder. Dan hoor ik iemand anders mijn naam roepen. Als ik kijk, zie ik Dominique. Het zijn de Duitsers die ik in El Nido heb ontmoet! Superleuk, ik ben zo blij!! Ik fris mezelf op en ga eten met de jongens. Superlekker avondje!

09-06: De jongens gaan vandaag duiken en omdat ik wat last heb van mijn oren, ga ik niet mee. Ik loop wat rond, haal nieuwe spullen en boek mijn duiken voor morgen: beginnen met de advanced duikcursus! Superveel zin in! Ik moet er wel voor studeren en dat doe ik tot de jongens terug zijn. 's Avonds gaan we samen eten en nog even naar een bar voor een drankje.

10-06: DUIKDAG! Ik heb er echt zin in en geen last meer van mijn oren. Ik stap op de boot, krijg de briefing en na het voorbereiden, klaarzetten en aantrekken van alle gear, gaan we! Na een meter onder water te zijn, kan ik niet klaren en doen mijn oren extreem veel zeer. We gaan weer omhoog en proberen hééél langzaam onder water te gaan. Het doet pijn, maar het klaren gaat, uiteindelijk.. Als we na een paar minuten pas de 4 meter bereiken, doen mijn oren echt te veel pijn en moet ik de duik afbreken. Shit...
Ik besluit de rest van de dag niet meer te gaan duiken omdat ik mijn oren niet vertrouw. Ik hang wat rond op de boot, lees mijn theorie en ga nog even snorkelen in Barracuda Lake. Als ik terug kom, heb ik goed en slecht nieuws voor de Duitsers; ik hoef niet meer te studeren in hun bijzijn, maar kan morgen niet samen met Dominique gaan duiken (wat wel het plan was). We gaan samen eten, naar de bar en maken een paar dansjes met de TAO- crew die ook aanwezig was. Ik neem afscheid van de 2 Duitsers die morgen vertrekken en ga een rustig avondje tegemoet.

11-06: We zijn nog maar met zijn 2en over en omdat ik het nog niet aandurf te gaan duiken, gaan we vandaag eilandhoppen. We boeken een privéboot en gaan naar Twin Lagoon (natuurlijk thermal lake), een strand, Coral Garden en nog een supertof meer! De local guide laat ons een grot zien en na veel snorkelen, gaan we vermoeid terug naar de kust. We gaan bij een grill eten en op advies van de duikschool beginnen we met Sinutabs tabletten, die helpen alle holtes te legen.

12-06: Na een Sinutab, stappen we op de boot richting eerste duiklocatie. Voor mij betekent dit meteen de diepste duik ooit/van mijn cursus: 33 meter. Ik ben een beetje bang voor mijn oren, maar alles gaat goed! We duiken bij een wrak en het is echt super! De tweede duik is in Barracuda Lake, een thermal lake. We oefenen onze buoyancy (ik weet echt het Nederlandse woord niet, zoek maar op) en gaan naar beneden. Heel bizar! Het is alsof er een tweede wateroppervlak is op 19 meter, vanwege het grote temperatuurverschil (29-40 graden). Ook is het zicht erg troebel door de warmte. Ik laat me nog even reinigen door een cleaner shrimp en de kleine catfish (meervallen) komen ook heel dichtbij. De derde duik oefenen we met onderwaternavigatie; gaat perfect! En zwemmen we nog wat rond het wrak. Ik spendeer de laatste avond in gezelschap en vind het echt jammer dat we (wederom) afscheid moeten nemen!

13-06: Ik ga weer lekker duiken vandaag, alledrie in/bij scheepswrakken. Het is de laatste dag voor mijn advanced (in the pocket, yeah!) en ik doe nog een fun dive. Het is absoluut geweldig! We zwemmen in en rond scheepswrakken, squeezen ons door nauwe doorgangen en spotten onderweg nog een mega lionfish, scorpionfish en grooper. Ook zien we een pufferfish, echt supertof! Na mijn laatste duik, voel ik me net een pauw door alle veren die ik van mijn instructrice krijg; ze vond mijn buoyancy megagoed en kan dat niet vaak genoeg herhalen. Thankyou! 's Avonds doe ik rustig aan en 's nachts kan ik niet slapen door de harde regen en onweer... gezellig!

14-06: Aangezien er verder weinig te doen is in deze stad en 't duiken absoluut geweldig is, ga ik (vreemd genoeg) dat laatste weer doen. 3 Fun dives. De wrakken van vandaag zijn een absolute uitdaging, aangezien de doorgangen erg nauw zijn, het binnen donker is (je hebt alleen je zaklamp) en je de grond niet mag aanraken omdat er dan geen zicht meer is door t opstuivende zand. Het is spannend, maar alles gaat goed. Wát is dit kicken zeg! Echt supervet! Na mijn eerste en 2e duik krijg ik complimenten van een duiker voor mijn buoyancy (ik doe blijkbaar iets goed) en mijn divemaster van vandaag is verbaasd als ik hem onder water meermaals vraag naar zijn hoeveelheid lucht (haha). We spotten tijdens de 3e duik een rog, katvis en waterslak, heuull tof! Boven water zegt mijn instructrice van de laatste dagen dat ze mijn laatste duik heeft geobserveerd en mijn buoyancy zó goed is, dat ik moet overwegen mijn Divemaster te gaan halen. Euhh.. Dank je wel en ga ik zeker doen! Word er verlegen van...
Ik eet 's avonds wat met wat Israeli's die ik heb ontmoet met duiken en pak alvast mijn tas in voor vertrek.

15-06: Ik word door een minivan opgehaald, en omdat de vering van de bus zó goed is en de weg zó hobbelig, heb ik 't gevoel dat ik op een skippybal richting vliegveld stuiter. Professor Ellen kan je vertellen dat dat je fysieke welbevinden weinig goed doet, ofwel: wagenziek! Ik wacht op een gammel vliegveld een paar uur op mijn vlucht (die uiteraard niet op tijd is) en neem direct een taxi naar mijn hostel. HEUJ! Ze hebben een danspaal in de receptie! HUHA! Ik ga eten met 2 mensen uit 't hostel, kan 't niet laten om even op de kop te hangen en update mijn reisdagboek.

16-06: Doomsday. Het is vandaag de dag dat ik naar huis moet... Het voelt nog he-le-maal niet reëel, en ik ben ook echt nog niet klaar om naar huis te gaan.. Ik hang de hele dag wat rond en boek op tijd een taxi naar het vliegveld, omdat het verkeer er erg lang over kan doen. 24 uur reizen voor de boeg en echt geen zin om te gaan; maar Nederland: tot over 24 uur!

Het is alsof mijn reisdagboek ervoor is gemaakt (je zou 't haast denken), maar met het einde van mijn reis, heb ik tot op de regel ook precies het einde van mijn reisdagboek bereikt. Alle avonturen staan genoteerd en ik wil iedereen enorm bedanken voor alles!<3 Voor alle lieve mensen thuis die het misschien van me verwachten: ik ben tussen alle avonturen door echt nog heel erg druk op zoek geweest naar leuke souvenirs, maar kon helaas niets (in de Filipijnen) vinden dat ik 't waard vond om voor je mee te nemen. Sorry!! Ik neem wel een dikke knuffel voor je mee! Dikkeliefde; Ellen out.