Zelfs de duiven eten rijst
Blijf op de hoogte en volg Ellen
01 Januari 1970 | Thailand, Bangkok
18 maart. Ik had verwacht dat het afscheid me zwaarder zou vallen, maar na een traantje te hebben gelaten en te zijn ingecheckt, vind ik t best. Tijd om te gaan. Ik loop een paar rondjes Schiphol en heb een stem in mijn achterhoofd: 'Maak je niet druk Ellen, het eerste contact leg je al op het vliegveld, let maar op.' Die gedachte wordt meteen een kwestietje 'jammerjoh' als ik bij de gate aankom. 'Nouja, misschien kan ik alvast wennen aan de taal en de mensen daar.. ofzo..' Alleen maar Aziaten in de rij. Bij de gedachte naast een van hen te moeten zitten (niks persoonlijks), nemen mijn misofonie (het gesmak) en paniek het even van mij over tot ik er in het vliegtuig achterkom dat ik tussen 2 Nederlandse (waarschijnlijk de enigen met dezelfde afkomst deze vlucht) mannen in zit. Phieuw! We kletsen wat af en de reis vliegt letterlijk voorbij. Tijdzone en overstap: Hongkong. Na een perfecte reis arriveer ik rond 3 uur in mijn hostel. Ja, ik zie het al. Dit wordt wennen. Ik doe een poging een uurtje te slapen (want dat had ik nog bijna niet gedaan de laatste 36 uur), en besluit mezelf daarna mijn kamer van 45 graden uit te slepen. Ik voel me ontzettend eenzaam en ben niet van plan alleen te gaan eten. Na flink wat geslenter, zie ik 3 jongens bij een restaurant zitten en besluit ik terug te lopen om contact te maken. Het zijn Duitse Engelsen (of andersom), ik mag aansluiten en het is gelijk supergezellig! Hoppatee; goed begin. We hoppen flink wat bars af en lief als ik ben, ben ik de jongens aan het klieren. De muziek staat hard, het wordt steeds drukker op straat en we beginnen te dansen in de drukte. Voor ik t weet zit ik middenin een watergevecht; payback voor mijn geklier i guess.. Zeiknat en in opperbeste stemming zet het feest zich maximaal voort. Gekkenhuis. Ik zie een Thaise meid naast me knockout gaan en eigenlijk doet het me niks, tot ik zie dat niemand haar helpt. Ik krijg met veel moeite een laffe reactie, geen beweging en met nog meer moeite uiteindelijk iemand zo ver om me te helpen. Ze wordt iets later opgehaald door de ambulance; taak volbracht. De stemming zit er meteen weer in! Manmanman, ik ben zó blij op dit moment; mijn reis is begonnen!! (Ook al voelt dat niet zo). Ondertussen worden ons allerlei bizarre dingen aangeboden (schorpioenen, spinnen, pingpong, etc), de mensen worden steeds gekker en het plezier steeds groter. Eigenlijk wil ik nog niet gaan, maar om 2 uur takel ik toch echt af. Ellen out.
20-03: Ik had niet verwacht om 13:00 uur pas wakker te worden, maar oke; geen jetlag! Daar gaan we: Ontbijt; uit een kokosnoot drinken; was wegbrengen; spullen inslaan en de volgende dagen (inclusief nachttrein) boeken. Hoppa!
De tuktuk is supergoedkoop vandaag, dus off to some tempels! Omdat ik een omslagdoek bij me heb voor de tempels (bedekking), zijn er Thai die voor me klappen en voor me buigen als ik deze tevoorschijn haal voordat ik binnenga. Zo lief, zo veel waardering. In de avond hang ik wat rond en voel ik me meer dan ongemakkelijk als er uitgerekend van mijn bestelde gerecht een hele show wordt gemaakt en ik een kokende plaat voorgeschoteld krijg. Iedereen in de omgeving kijkt mij aan en blijft dit ook doen; awkwarrddd! Toch voel ik me een soort V.I.P. vanwege de hele show en kan ik mijn grijns niet onderdrukken. Happiness takes over.
21-03 06:00: Mogguh! Zo blij met de wekker! Ik heb nauwelijks kunnen slapen van de benauwdheid en ook nog echt stom gedroomd. Voel me toch topfit; let's get it onn! Bij de fietstour stel ik me voor aan de mensen die er zijn en we beginnen meteen met fietsen door nauwe straatjes, achterbuurten, Chinatown (ik zie het als een suikerspin; alles heeft kleurtjes, maar als je wat aanraakt, krijg je vieze handen) en bezoeken wat tempels onderweg. Ook al is de lucht soms echt niet te harden, is het absoluut geweldig! Binnen een uur had ik me de eerste plat-op-de-bek-smak natuurlijk al toe geëigend, kwestietje Ellen(de). Gelukkig had ik de groep al over mezelf ingelicht en konden we verder! We leren een lotusbloem vouwen voor Buddha en stappen na een paar uur in een longboat. Supertof! We varen langs cottages (goedkope, krakkemikkige woningen), die eens in de zoveel tijd overstroomd raken omdat het stadsdeel lager ligt dan de zee. Onderweg spotten we een varaan van ruim 1,5 meter; Wauw! We vervolgen onze fietstocht over betonnen platen (1,5 meter breed en 1 meter boven de grond) door bananen-, kokosnoten en pandanplantages; prachtig! Ik ben blij dat er wat Nederlanders zijn en heb nu echt het gevoel dat mijn reis is begonnen! Toch trek ik veel naar een Engels meisje toe, waar ik enorm mee kan lachen! We krijgen een rijsttafel als lunch (omnomnom), duwen de vissen aan de kant en stappen weer in de longboat. Levensgevaarlijk met zo'n sterk stromende rivier, maar toch supervet! Na de fietstocht ga ik met Nigora (Engelse) en een vriend mee op pad. We bezoeken tempels te voet en vinden een soort turtle sanctuary; top! Ik begin last van mijn voeten te krijgen en bij elke stap voel ik de pijnkussentjes onder mijn voeten (en klemblaren van de warmte op mijn voeten) groter en pijnlijker worden. Omdat het zo gezellig is, wil ik niet gaan en begin ik steeds meer en meer te strompelen. Helaas moet ik door de pijn afhaken voor de avondplanning. In mijn hostel prik ik mijn blaren (inmiddels met eigen postadres) wel 1000 keer door, maar ik kan er niet meer op staan en eigenlijk ook niet meer lopen. Change of plans. Ik eet beneden mijn hostel (strompel mezelf vet charmant van die trap af) en kom vanavond nergens meer. Nieuw doel; wandelsandalen vinden. Was het het waard? 'Oh jazeker, soortvan'. Nu ben ik écht op reis. Morgen moet ik de hele dag lopen; ik huur wel een rolstoel ofzo! Off to Ayutthaya en Chiang Mai! And so my journey begins... <3
20-03: Ik had niet verwacht om 13:00 uur pas wakker te worden, maar oke; geen jetlag! Daar gaan we: Ontbijt; uit een kokosnoot drinken; was wegbrengen; spullen inslaan en de volgende dagen (inclusief nachttrein) boeken. Hoppa!
De tuktuk is supergoedkoop vandaag, dus off to some tempels! Omdat ik een omslagdoek bij me heb voor de tempels (bedekking), zijn er Thai die voor me klappen en voor me buigen als ik deze tevoorschijn haal voordat ik binnenga. Zo lief, zo veel waardering. In de avond hang ik wat rond en voel ik me meer dan ongemakkelijk als er uitgerekend van mijn bestelde gerecht een hele show wordt gemaakt en ik een kokende plaat voorgeschoteld krijg. Iedereen in de omgeving kijkt mij aan en blijft dit ook doen; awkwarrddd! Toch voel ik me een soort V.I.P. vanwege de hele show en kan ik mijn grijns niet onderdrukken. Happiness takes over.
21-03 06:00: Mogguh! Zo blij met de wekker! Ik heb nauwelijks kunnen slapen van de benauwdheid en ook nog echt stom gedroomd. Voel me toch topfit; let's get it onn! Bij de fietstour stel ik me voor aan de mensen die er zijn en we beginnen meteen met fietsen door nauwe straatjes, achterbuurten, Chinatown (ik zie het als een suikerspin; alles heeft kleurtjes, maar als je wat aanraakt, krijg je vieze handen) en bezoeken wat tempels onderweg. Ook al is de lucht soms echt niet te harden, is het absoluut geweldig! Binnen een uur had ik me de eerste plat-op-de-bek-smak natuurlijk al toe geëigend, kwestietje Ellen(de). Gelukkig had ik de groep al over mezelf ingelicht en konden we verder! We leren een lotusbloem vouwen voor Buddha en stappen na een paar uur in een longboat. Supertof! We varen langs cottages (goedkope, krakkemikkige woningen), die eens in de zoveel tijd overstroomd raken omdat het stadsdeel lager ligt dan de zee. Onderweg spotten we een varaan van ruim 1,5 meter; Wauw! We vervolgen onze fietstocht over betonnen platen (1,5 meter breed en 1 meter boven de grond) door bananen-, kokosnoten en pandanplantages; prachtig! Ik ben blij dat er wat Nederlanders zijn en heb nu echt het gevoel dat mijn reis is begonnen! Toch trek ik veel naar een Engels meisje toe, waar ik enorm mee kan lachen! We krijgen een rijsttafel als lunch (omnomnom), duwen de vissen aan de kant en stappen weer in de longboat. Levensgevaarlijk met zo'n sterk stromende rivier, maar toch supervet! Na de fietstocht ga ik met Nigora (Engelse) en een vriend mee op pad. We bezoeken tempels te voet en vinden een soort turtle sanctuary; top! Ik begin last van mijn voeten te krijgen en bij elke stap voel ik de pijnkussentjes onder mijn voeten (en klemblaren van de warmte op mijn voeten) groter en pijnlijker worden. Omdat het zo gezellig is, wil ik niet gaan en begin ik steeds meer en meer te strompelen. Helaas moet ik door de pijn afhaken voor de avondplanning. In mijn hostel prik ik mijn blaren (inmiddels met eigen postadres) wel 1000 keer door, maar ik kan er niet meer op staan en eigenlijk ook niet meer lopen. Change of plans. Ik eet beneden mijn hostel (strompel mezelf vet charmant van die trap af) en kom vanavond nergens meer. Nieuw doel; wandelsandalen vinden. Was het het waard? 'Oh jazeker, soortvan'. Nu ben ik écht op reis. Morgen moet ik de hele dag lopen; ik huur wel een rolstoel ofzo! Off to Ayutthaya en Chiang Mai! And so my journey begins... <3
-
21 Maart 2017 - 21:18
Hans Kok:
Ziet er goed uit, jammer van de blaren, kom je ook wel weer af -
21 Maart 2017 - 21:29
Elke:
Leuk allemaal, geniet ervan! -
21 Maart 2017 - 22:59
Jacq:
Heey lieve ellen,
Wat super leuk om te lezen en de gave foto's te zien.
De wandelsandalen vind je vast.
Pas goed op jezelf en geniet vooral
-
23 Maart 2017 - 10:14
Agatha Kramer:
Lieve meid! Wat maak je enorm veel mee in zo"n korte tijd. Waanzinnig leuk.
Hoop dat je voeten al wat zijn hersteld om de reis goed voort te kunnen zetten.Geniet wat je genieten kunt,liefs mam. -
23 Maart 2017 - 10:24
Els:
Ellieeeee!
Man man man wat komen deze verhalen mij bekend voor.. Zie het je zo doen; je niet laten leiden door eenzaamheid, maar gewoon lekker gek doen en contact maken. Toppertje! dit wordt vanaf nu alleen maar beter... (en minder blaren please..) -
23 Maart 2017 - 12:03
Petra:
Lieve Ellen
Wat ben je toch een avontuur aangegeaan! Wel stoer hoor! Geniet ervan, veel plezier en weer gezond terugkomen! -
24 Maart 2017 - 21:24
Pap:
Wat een schitterend verslag, behalve de inhoud (wat een schitterende avonturen) vind ik ook je schrijfstijl geweldig: lekker leesvoer!
je kunt altijd nog schrijver worden ;)
Liefs, Pap -
24 Maart 2017 - 21:29
Pap:
ik zit wel de hele tijd met mijn scherm in de hand omdat de foto's ondersteboven of op de kant staan.... -
28 Maart 2017 - 16:48
Sophie Vet:
Hallo Ellen je schrijft leuk ik mag ervan mee genieten dankjewel groeten Oma -
31 Maart 2017 - 11:15
Ellen Vet:
Dank jullie wel allemaal!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
